арыем, Элемент 56 перыядычнай табліцы.
Барыевы гідраксід, хларыд барыя, сульфат барыя ... вельмі распаўсюджаныя рэагенты ў падручніках сярэдняй школы. У 1602 г. заходнія алхімікі выявілі камень Балоньі (яго яшчэ называюць "Sunstone"), які можа выпраменьваць святло. Такая руда мае невялікія люмінесцэнтныя крышталі, якія будуць пастаянна выпраменьваць святло пасля ўздзеяння сонечнага святла. Гэтыя характарыстыкі зачароўвалі чараўнікоў і алхімікаў. У 1612 годзе навуковец Хуліё Сезарэ Лагара выдаў кнігу "De Phenomenis in Orbe Lunae", якая зафіксавала прычыну люмінесцэнцыі балоньскага каменя, атрыманага з яго асноўнага кампанента, Barite (BASO4). Аднак у 2012 годзе паведамленні паказалі, што сапраўдная прычына люмінесцэнцыі Балонья Стоўн зыходзіла з сульфіду барыя, легаванага адолентным і дивавантным іёнам медзі. У 1774 годзе шведскі хімік Шэлер выявіў аксід барыя і называў яго "барыта" (цяжкая зямля), але металічны барый так і не быў атрыманы. І толькі ў 1808 годзе брытанскі хімік Дэвід атрымаў метал з нізкай чысцінёй ад барыта праз электраліз, які быў барыем. Пазней ён быў названы ў гонар грэчаскага слова Барыса (цяжкі) і элементарнага сімвала ба. Кітайская назва "ба" паходзіць з слоўніка Kangxi, што азначае нязграбную медную жалезную руду.
Барыевы металвельмі актыўна і лёгка рэагуе з паветрам і вадой. З яго дапамогай можна выдаліць мікраэлементы ў вакуумных трубах і малюнкавых труб, а таксама для вырабу сплаваў, феерверкаў і ядзерных рэактараў. У 1938 годзе навукоўцы выявілі барый, калі яны вывучалі прадукты пасля бамбавання ўрану павольнымі нейтронамі, і выказалі здагадку, што барый павінен быць адным з прадуктаў ядзернага дзялення ўрану. Нягледзячы на шматлікія адкрыцці пра металічны барый, людзі па -ранейшаму выкарыстоўваюць барыевыя злучэнні часцей.
Самым раннім злучэннем быў барыт - сульфат барыю. Мы можам знайсці яго ў самых розных матэрыялах, такіх як белыя пігменты ў фотапаперы, фарбе, пластмасе, аўтамабільныя пакрыцці, бетон, радыяцыйны цэмент, медыцынскае лячэнне і г.д. Асабліва ў медыцынскім полі, сульфат барыя - гэта "барыевая ежа", якую мы ямо падчас гастраскапіі. Barium meal “- a white powder that is odorless and tasteless, insoluble in water and oil, and will not be absorbed by the gastrointestinal mucosa, nor will it be affected by stomach acid and other bodily fluids. Due to the large atomic coefficient of barium, it can generate photoelectric effect with X-ray, radiate characteristic X-ray, and form fog on the film after passing through human tissues. It can be used to Палепшыце кантраст адлюстравання, каб органы або тканіны з і без кантраснага рэчыва адлюстроўваюць розны чорны і белы кантраст на плёнку, каб дасягнуць эфекту праверкі, і па -сапраўднаму паказаць паталагічныя змены ў чалавечым органе, не з'яўляецца істотным элементам для чалавека, а нерастваральны барыевы сульфат выкарыстоўваецца ў барыях, таму ён не будзе мець значнага ўздзеяння на чалавечы арганізм.
Але яшчэ адзін распаўсюджаны барыевы мінерал, карбанат барыя, адрозніваецца. Проста па яго імя можна сказаць пра сваю шкоду. Ключавое адрозненне паміж ім і сульфатам барыя заключаецца ў тым, што ён раствараецца ў вадзе і кіслаце, ствараючы больш іёнаў барыя, што прыводзіць да гіпакаліміі. Вострае атручванне барыемнай солі сустракаецца адносна рэдка, часта выклікана выпадковым прыёмам растваральных соляў барыя. Сімптомы падобныя на востры гастраэнтэрыт, таму рэкамендуецца звярнуцца ў бальніцу для прамывання страўніка або прыёму сульфату натрыю або тиосульфата натрыю для детоксікаціі. Некаторыя расліны маюць функцыю паглынання і назапашвання барыя, напрыклад, зялёных водарасцяў, якія патрабуюць добрага расці; Бразільскія арэхі таксама ўтрымліваюць 1% барыя, таму важна ўжываць іх у меру. Тым не менш, witerite па -ранейшаму гуляе важную ролю ў хімічнай вытворчасці. Гэта кампанент глазуры. У спалучэнні з іншымі аксідамі ён таксама можа паказаць унікальны колер, які выкарыстоўваецца ў якасці дапаможнага матэрыялу ў керамічных пакрыццях і аптычнага шкла.
Эксперымент з хімічнай эндатэрмічнай рэакцыяй звычайна ажыццяўляецца пры дапамозе гідраксіду барыя: пасля змешвання цвёрдага гідраксіду барыя з аміячнай соллю можа адбыцца моцная эндатэрмічная рэакцыя. Калі некалькі кропель вады апускаюцца на дно кантэйнера, можна ўбачыць лёд, які ўтвараецца вадой, і нават шкляныя кавалачкі могуць быць замарожаныя і прыліпаюць да дна ёмістасці. Гідраксід барыя мае моцную шчолачнасць і выкарыстоўваецца ў якасці каталізатара для сінтэзавання фенольных смол. Ён можа аддзяліць і абсачыць іёны сульфату і вырабляць барыевыя солі. З пункту гледжання аналізу, вызначэнне ўтрымання вуглякіслага газу ў паветры і колькасны аналіз хларафіла патрабуюць выкарыстання гідраксіду барыя. У вытворчасці барыявых соляў людзі вынайшлі вельмі цікавае прымяненне: аднаўленне фрэскаў пасля паводкі ў Фларэнцыі ў 1966 годзе была завершана, рэагаваўшы яго з гіпсам (сульфатам кальцыя) для атрымання сульфату барыя.
Іншыя злучэнні, якія змяшчаюць барый, таксама дэманструюць выдатныя ўласцівасці, такія як фотарэфрактыўныя ўласцівасці барыя тытаната; Высокатэмпературная звышправоднасць YBA2CU3O7, а таксама незаменны зялёны колер барыевых соляў у феерверках, сталі асноўнымі элементамі барыя.
Час публікацыі: мая-26-2023